بررسی اوسینتی موشک های کره شمالی

اوسینت می‌تواند نقش متر هم ایفا کند! کافیست یک مرجع که ابعاد آنرا میدانید در تصویر پیدا کنید و سایر المان های موجود در تصویر را با آن مقایسه کنید. این ایده ای است که سایت بلینگ کت با بررسی تصاویر رژه نظامی کره شمالی در سال 2017 از طریق آن ابعاد موشک ها را حدس زد!

مراجع مناسب می‌توانند به بینندگان کمک کنند تا اندازه‌ی موشک‌های کره‌ی شمالی را با اطمینان نسبی تشخیص دهند. نویسنده‌ی این مقاله، پیش از این با استفاده از این روش، موشک بالستیک منحصربه‌فرد SCUD-ER کره‌ی شمالی را با قائل شدن تقریباً 1 متر کامل به جای عرض 0.88 متر رایج برای قطر بدنه‌ی آن، شناسایی کرده است.

تصاویر رژه‌ی‌های اخیر و آزمایش موشکی کره‌ی شمالی، فرصت‌های بیشتری را جهت تخمین نسبتاً دقیق ابعاد این موشک‌ها در اختیارمان می‌گذارد. در تحلیل پیش رو، نویسنده یافته‌هایی را درمورد ابعاد این موشک‌ها/ماکت‌های نمایش داده شده در رژه‌ی 15 آوریل 2017 در کره‌ی شمالی، ارائه خواهد داد. این یافته‌ها به‌نوبه‌ی خود، پیچیدگی تکنولوژی این سیستم‌های تسلیحاتی را روشن می‌کنند.

«HS-10 جدید»

طبق ارزیابی‌های اولیه، این موشک جدید یک HS-13/KN-08 دو مرحله‌ای است. اما اگر فرض کنیم که کلاهک‌های روی موشک جدید و KN-08 یکی هستند، بررسی مقدماتی می‌گوید که موشک جدید، همان قطر HS-10  یک و نیم متری را دارد.

علاوه‌براین، از آنجا که موشک توسط MAZ-547 TEL حمل می‌شود، که چرخ آنها حدود 1.5 متر عرض دارد، نویسنده از طریق تحلیل عکس نتیجه گرفت که موشک جدید نیز با حاشیه‌ی کوچکی از خطا، 1.5 متر پهنا دارد. روش مذکور این است که سطحی مجازی ایجاد گردد که موضوع درحال اندازه‌گیری و مرجع ما، با حداقل اعوجاج ناشی از نسبت‌های پرسپکتیو، روی آن قرار گیرند.

بااین‌وجود، با فقط چند متر طویل شدن قابل ملاحظه‌ی بدنه‌ی موشک، وزن موشک جدید بسیار افزایش می‌یابد، و بدین ترتیب به موتور بسیار قوی تری نیاز دارد. لوله‌ی کابل و بخش پشتی جدیدِ ماکت این نکته را نشان می‌دهد که موتور تازه پوشیده نشده، که تخطی از طراحی پیچیده‌ی HS-10 است. کافی است بگوییم که این طراحی جدیدی از IRBM با قطر 1.5 متر است.

ابعاد موشک Pukguksong-1

ابعاد موشک بالستیک Pukguksong-1، تا رژه‌ی اخیر 15 آوریل 2017 کره‌ی شمالی در هاله‌ای از ابهام باقی مانده بود. این موشک‌ها بر روی تریلرها حمل‌ونقل می‌شدند. محرک اصلی آنها یک بارکش HOWO 6×6 است که بر روی تایرهای Haulu 306 حرکت می‌کند. تایرهای این تریلر، نشانه‌گذاری HF 313 را برخود دارند.

براساس اطلاعات داده شده توسط تولیدکنندگان (شاندونگ هنگ‌فنگ و پلاستیک)، تایرهای HF 313 این تریلر (که تحت برندهای مختلفی هم وارد بازار شده است)، طوقه‌ای 20 اینچی دارد. اما آنچه ما می‌توانیم ببینیم، قطر خارجی طوقه‌ی آن است، که اندکی بیش از 20 اینچ می‌باشد. و بنا به پهناهای تایر مختلف، قطر خارجی تایر HF نیز از 105 تا 112.5 س.م متغیر است.

با استفاده از قطر تخمینی طوقه و قطر دو تایر یاد شده و با در نظرگرفتن نسبت‌های پرسپکتیو، پهنای موشک Pukguksong-1، از 144 تا 158 س.م متغیر است. نویسنده‌ی این مقاله، با حاشیه‌ی خطای فقط چند سانتیمتر نتیجه گرفت که SLBM کره‌ی شمالی، 1.5 متر پهنا دارد. یافته‌های بعدی درمورد ابعاد سیستم موشکی Pukguksong-2، از این نتیجه‌گیری حمایت کردند.

برد تخمینی Pukguksong-1، حدود 1300 کیلومتر است.

ایجاد مراجعی با استفاده از موشک اسکاد (SCUD)

نویسنده تصمیم گرفت برای تحلیل سیستم Pukguksong-2، ابتدا مراجعی را با اندازه‌گیری SCUD «جدید» نمایش داده شده در رژه‌ی 15 آوریل ایجاد کند.

موشک SCUD «جدید»، درگاه/پورت سوخت خودش را در قسمت جلویی بدنه دارد (که زرد است، و درگاه‌های اکسیدکننده قرمز هستند)، که نشان می‌دهد موشک، تیپ SCUD-B/C است، اما در SCUD-ER با عرض یک متری، مخزن سوخت در انتها و مخزن اکسیدکننده‌ در جلو قرار دارد.

علاوه‌براین، SCUD نمایش‌داده‌شده در رژه‌ی 15 آوریل 2017، دارای سیستم هدایت بلند با دهانه‌های مستطیل‌شکل است، که از دیگر نشانه‌های گویاست که ثابت می‌کند این موشک به طراحی سنتی SCUD تعلق دارد، چراکه SCUR-ER 1 متری، سیستم هدایت فشرده‌ای دارد. حتی اگر فرض کنیم که  SCUR-ER چنین سیستم هدایت طویلی دارد، باز هم ظاهر آن به‌خاطر قطر بلندترش، با موشک نمایش‌داده‌شده متفاوت خواهد بود.

 نویسنده‌ی این مقاله با اطمینان از اینکه SCUD دارای وسیله‌ی بازآمد جدید، پهنای 0.88 متری استاندارد SCUD را داراست، فرض را بر این گذاشت که چرخ TEL، 728 میلی‌متر قطر داشته و توپی/مرکز آن 228 میلی‌متر پهنا دارد. این سایز تقریباً به چرخ T-72 750 میلی‌متری نزدیک است.

این یافته با آن نگاه رایج در تضاد است که موشک TEL کره‌ی شمالی مستقیماً از چرخ تانک T-55/62 استفاده می‌کند که 810 میلی‌متر پهنا داشته و قطر توپی آن 235 میلی‌متر است. هرچند اساساً ظاهر آنها یکسان است، به‌نظر می‌رسد که موشک‌های کره‌ی شمالی تا 10% چرخ ها را کوچک‌تر کرده‌اند تا با شرکت مهندسیشان هم‌خوانی بهتری داشته باشد.

ابعاد موشک Pukgusong-2

برای اندازه‌گیری سایز موشک، نویسنده‌ی این مقاله پس از ایجاد یک مرجع، هم از عکس‌های آزمایش سیستم موشک Pukgusong-2 که نهادهای تبلیغاتی کره‌ی شمالی منتشر کرده بودند استفاده کرد و هم از عکس‌های گرفته شده در رژه.

نتیجه این بود که پهنای خرج پرتاب Pukgusong-2، مابین 170 و 176 س.م است. و موشک حاضر در عکس پرواز آزمایشی حدود 1.5 متر پهنا دارد، که با خرج پرتاب کاملاً منطبق بوده و  در راستای عمل رایج افزایش طول بدنه‌ی موشک (SLBM) جهت رسیدن به برد بهتر است.

به‌هرحال، برد تخمینی فعلی Pukgusong-2 در همان کلاس Pukgusong-1 SLBM باقی می‌ماند. این نکته را کلاهک جنگی بزرگتری می‌تواند توضیح دهد که همان‌طور که در عکس رسمی از آزمایش آن نشان داده شده،  Pukgusong-2حامل آن است.

ICBM/موشک‌های قاره‌پیمای[1] جدید

علی‌رغم‌ همه‌ی تلاش‌ها جهت پنهان نگه داشتن منشأ آن، مقایسه‌ی تصویری از این حقیقت پرده برمی‌دارد که محرک اولیه‌ی مدل رازآلود «DF-31» کره‌ی شمالی، ظاهراً به احتمال زیاد یک HOWO T7H باشد، یعنی یک کامیون تراکتور تجاری که در سرتاسر جهان بسیار مورد استفاده بوده و در بازارهای دست‌دوم فروشی در دسترس است. این کامیون با همکاری MAN تولید می‌شود.

HOWO T7H هم می‌تواند بر روی تایرهای 12.00R20 براند و هم بر روی تایرهای 295/80R22، هرچند بیشتر T7Hهای موجود در بازار از دومی استفاده می‌کنند. بررسی دقیق انجام شده توسط آقای جیمز پیرسون و تال اینبار[2]، نشان می‌دهد که این کامیون‌ها از هردو تایر Triangle و CST 27 استفاده می‌کنند و تایرهای 295/80R22.5 در هر دو برند، دارای قطر کلی 1.044 متر هستند.

نویسنده با استفاده از روش مشابه و درنظر گرفتن نسبت‌های پرسپکتیو، تخمین زد که قطر «خرج پرتاب موشک نوع DF-31» حدود 2/2 متر است. اگر کامیون مذکور از تایرهای 12.00R20 استفاده کند، قطر تیوب آن به‌این ترتیب حدود 2/2 متر است. و مجموع طول خرج پرتاب حدود 17 متر است. به علت در دسترس نبودن تصاویر مناسب بیشتر، حاشیه‌ی خطای بیشتری وجود دارد.

با این‌ وجود، قطر 2متری می‌تواند به‌نحوی با طراحی موشک قاره‌پیمای دیگری ترکیب شود که شبیه یک RT-2PM روسی است. از آنجا که قطر چرخ TEL و طول کلی آن، به‌ترتیب 1.6 متر و 20.11 متر است، تخمین زده می‌شود که خرج پرتاب «نوع RT-2PM» قطری درحدود 2.1 متر داشته و طول آن حدود 24.5 متر باشد.

دلیل پشت‌ پرده‌ی اختلاف میان دو مدل جدید، هنوز برای ما ناشناخته است؛ شایان ذکر است که از زمان نخستین روزهای جنگ سرد، موشک های استراتژیکِ نمایش‌داده شده در رژه‌های نظامی اغلب به دلایل مختلفی مثل جلوگیری از آشکار شدن وضعیت واقعی یک برنامه، یا اجتناب از تخریب دارایی‌های استراتژیک ارزشمند، صرفاً ماکتی از آنها هستند. اگر این احتمال را کنار بگذاریم که هدف از نمایش دو ماکت جدید صرفاً فریب دادن جهان خارج بوده است، موشک «نوع DF-31» ممکن است گونه‌ای IRBM از موشک «نوع RT-2PM» باشد. یا اینکه این دو مدل، مفاهیم طراحی کاملاً متفاوتی داشته باشند.

به‌نظر می‌رسد که این دو «ICBM/موشک قاره‌پیمای جدید»، طراحی پرتاب سرد برای موشک‌های سوخت جامد هستند. هرچند بیشتر موشک‌های سوخت مایع پرتاب گرم دارند، اما نمی‌توان امکان استقرار موشک‌های سوخت مایع در این مجراها را کاملاً رد کرد. به‌عنوان مثال، موشک‌های قاره‌پیمای R-36M و MR-UR-100 روسی در سیلو نگهداری شده و پرتاب سرد می‌شوند. هرچند انتقال موشک‌های قاره‌پیمای سوخت‌گیری شده با سوخت مایع در شرایط برون‌راهی عملی نیست، با این وجود برخی موشک‌های قاره‌پیمای مایع روسی مثل MR-UR-100، R-27 و R-29، پس از بارگیری با خرج پرتاب در کارخانه‌ها، از طریق راه‌آهن یا جاده‌های خوب آسفالت شده به واحدهای موشکی انتقال یافته‌اند.

نتیجه‌گیری و فرضیه

1. IRBM مایع جدید، 1.5 متر پهنا داشته و مشخصاً بلندتر از HS-10 IRBM است، که این امکان را می‌رساند که کره‌ی شمالی مسیر توسعه‌ی دوگانه‌ای را در پیش گرفته است. وی در یک جبهه در حال توسعه دادن IRBM سبک R-27 در سطح بالا است، درحالیکه در جبهه‌ی دیگر احتمالاً تلاش‌ های خود را جهت تولید یک موتور داخلی ادامه می‌دهد. از آنجا که نرخ شکست فعلیِ HS-10 حدود 88% است، ممکن است کره‌ی شمالی، جایگزینی HS-10 با این طراحی ساده‌تر را در نظر داشته باشد. و اگر این مورد مطرح باشد، آن‌وقت پروژه‌ی ICBM/SLV مایع نیز می‌تواند بر این اساس تنظیم شود.
2. SLBM کره‌ی شمالی، هرچند اندازه‌ی بزرگتری دارد، اما در مقایسه با همتایان چینی و آمریکایی‌ خود، عملکرد پایین‌تری را داراست، که یعنی در افزایش دادن گشتاور خاص و کاهش دادن وزن آن، هنوز راه زیادی در پیش است.
3. خرج پرتاب هایی با عرض تقریباً 2 متر که در رژه به نمایش گذاشته شدند، خبر از امکان کار کردن کره‌ی شمالی روی موتورهای جامد با قطر بزرگتر می‌دهند.
4. تکنولوژی سوخت جامدِ فعلی کره‌ی شمالی که با پروژه‌ی SLBM نشان داده شد، با تولید موشک قاره‌پیمای سوخت جامد بسیار متفاوت است. هرچند، میانبرهای احتمالی جهت تسریع روند پیشرفت این کار وجود دارد، مثل الحاق یک مرحله‌ی مایع بالاتر.
5. کره‌ی شمالی در حال کار بر روی تقویت ذخایر SCUD خود است. از آنجا که بدنه‌ی SCUD سنتی از استیل ساخته شده است، می‌تواند پس از بارگیری سوخت/خرج پرتاب موشک، در شرایط برون‌راهی انتقال داده شود. این باعث می‌شود که زمان آماده‌سازی پرتاب SCUD کاهش یابد. بنابراین، ارتقای SCUD قدیمی با RV جداشونده، یک راه‌حل مقرون‌به‌صرفه جهت مدرن‌سازی زرادخانه‌ی برد کوتاه پیونگ‌یانگ[3] است. به‌هرحال این پیشرفت، امکان طراحی سوخت جامد تازه را نفی نمی‌کند، هرچند به‌نظر نمی‌رسد چنین پروژه‌ای فعلاً در اولویت باشد.

پی نوشت:

[1]  intercontinental ballistic missile

[2] Mr. James Pearson and Mr. Tal Inbar

[3] Pyongyang